Een week vol avontuur (deel 2)
Door: Joost
Blijf op de hoogte en volg Joost
02 December 2013 | Kenia, Watamu
Hallo iedereen! Zoals beloofd zal ik mijn (hopelijk) spannende reisverslag vervolgen. Ik was geëindigd aan het einde van de derde dag. We sliepen in Nyahururu een plaatsje hoog in de bergen, waar het zo koud was dat we dikke vesten moeten dragen. Het viel gelijk op dat de mensen zo goed georganiseerd waren. In sommige plaasten in Kenia wordt je als blanken non-stop aangesproken met koop dit, koop dat, maar op andere plekken, zoals Nyahururu, laten ze je gewoon je gang gaan wat soms heel fijn kan zijn. We sliepen hier om de volgende ochtend de reis te vervolgen naar Nyeri, waar we de Mount Kenia hoopten te zien. Eenmaal aangekomen spraken we af met Father Andrew (Father Babu) die ons zijn woonplek liet zien, niet heel speciaal, maar hij vertelde dat we vanuit Nyeri niet Mount Kenia konden zien, dus moesten we een matatu naar Nanyuki pakken, wat we deden. In Nanyuki boekten we weer een hotel voor de nacht. Hierna liepen we naar een plek die precies op de evenaar lag in Nanyuki. Wat wel grappig is en wat ze ook lieten zien: Als je ten noorden van de evenaar water wegspoelt draait het rechtsom, ten zuiden draait het linksom en op de evenaar gaat het gelijkmatig naar beneden. Hier zal ik dus voortaan elke keer aan denken als ik de wc doorspoel:) Na dit gezien te hebben aten we in een echt Keniaans sfeervol tentje. Ze hadden grote potten voorbereid eten waar je iets uit kon kiezen en er was geen stroom dus zat je aan een tafeltje met een kaarsje in het midden. We sliepen die nacht in Nanyuki en gingen de volgende dag op zoek naar Mount Kenia. We zagen de berg een eindje verder (de top was omgeven door wolken dus die kon je niet zien) en besloten om er gewoon naar toe te lopen. Tijdens zon wandeling kom je ook weer langs plaatsjes waar je voor jou gevoel de eerste blanken bent die er zonder auto of iets voorbijkomt en na 2 uur lopen bereikten we een punt waar je moest betalen om verder te komen. Hier hadden we geen zin in dus genoten van het zicht van de berg en besloten om terug te gaan naar Nanyuki en terug naar Nyeri te reizen. In Nyeri gebeurde wel iets bizars. Ik kwam uit de matatu en moest heel nodig mijn urine ergens kwijt. Ik zag een Keniaan ergens tegen een muurtje plassen dus besloot dat ook te doen. Toen ik klaar was kwam er iemand naar me toe: "Dit is een overheidsgebouw, je mag hier niet tegenaan plassen. Kun je alsjeblieft die poort ingaan? Je bent mijn gevangene nou." Voorderest had hij geen geweer of politiepak aan ofzo dus na een paar keer sorry gezegd te hebben liep ik weg, aten we wat en gingen naar ons laatste plaatsje: Thika. Thika was veel groter dan we gedacht hadden, een stad dichtbij Nairobi, waar veel mensen uit Nairobi wonen. We kwamen aan in het donker en met al onze inmiddels verkregen ervaring hadden we zo een hotel gevonden en een heerlijk avondmaal. Vervolgens genoten we van ons laatste pilsje op reis en gingen slapen. Het leek wel of het hotel een nachtclub was, zo hard stond de muziek, die tot onze verbazing pas zachter ging om 9 uur, de volgende ochtend. Ik had gelukkig wel wat geslapen, maar Bart had een zwaardere nacht gehad. Hierna gingen we naar de 'fourteen falls', een prachtige plek. In het begin staken we een rivier over. We liepen door het stromende water over keigladde stenen en je moest elkaar goed vasthouden en heel langzaam jezelf verplaatsen om niet meegezogen te worden, heel gaaf. Hierna gingen we naar de watervallen, die supermooi en ongeveer 10 meter hoog waren. De gids liet ons zien dat je zelfs van het bovenste punt in een poel beneden kon duiken en dit hebben we ook gedaan. Ik heb ook nog even gevist met een Keniaans jongetje die aan het vissen was, maar helaas niks gevangen. Na deze prachtige plek bezocht te hebben en wat gegeten gingen we aan het eind van de middag naar Nairobi. Een minder ding: We hadden vantevoren afgesproken met de gidsen dat we ze 300 sh zouden geven voor de rondleiding. Wij dachten aardig te zijn en gaven ze 1000. Tot onze verbazing waren ze niet blij, maar bleven klagen dat het veel te weinig was, terwijl 99% van de Kenianen waarschijnlijk minder verdient tijdens die paar uur werk. Veel mensen zijn hier echt ziekelijk gefocussed op geld. In Nairobi aangekomen aten we wat en dachten dat het erop zat, we hoefden alleen te wachten op onze maat die ons naar de bus zou brengen en we zouden teruggaan naar Malindi, maar misschien het raarste avontuur moest nog komen. Wij stonden op straat tussen 2 miljoen andere mensen een tijdje te wachten op onze vriend, toen er ineens een agent met een geweer op ons afkwam die mzungus had gespot. Hij zij dat het verdacht was dat we lang (misschien 20 minuutjes) voor een overheidsgebouw stonden en wilde onze legetimatie zien. Ik wist dat hij alleen kwam om problemen te maken dus slaakte een diepe zucht, waarna hij me de hele tijd superarrogant noemde. We hadden kopietjes meegenomen voor tijdens de reis en hij zei dat hij het niet vertrouwde. We kregen 24 uur om de originele papieren naar Nairobi te halen (een enkele busreis naar Malindi duurt 10 uur) en ondertussen zouden we in een cel in het politiebureau slapen en we zouden vingerafdrukken moeten laten zetten en bloedtesten moeten ondergaan. Ondertussen was onze vriend ook gearriveerd. Hij wild ons niet in de handboeien doen, maar leidde ons naar een taxi en deed de deuren op slot. Wij dachten dat we de bus zouden missen en voor Bart zou dit al helemaal een probleem zijn omdat hij 2 dagen later terug naar Nederland zou gaan. In de taxi was er een hele discussie tussen onze vriend en de agent en wanneer ik al had geaccepteerd dat we naar het bureau zouden gaan en de Nederlandse Ambassade bellen, zei de agent dat we konden gaan als we 1000 Sh betaalde, dikke corruptie dus. Wij betaalde en hebben de bus nog gehaald. We waren wel allebei nogal geshokeerd door dit avontuur en het feit dat dit gewoon kan gebeuren en dat de agent dit alleen doet om geld te verdienen. We hadden ergens eerder in de week een gesprek gehad met iemand die vertelde dat je de hoogste macht (agenten etc, vooral met een geweer) echt moet gehoorzamen, omdat wanneer ze iets niet vertrouwen, ze echt schieten, onder het motto: liever dat ik jou schiet dan jij mij. Echt triest om te zien dat Kenianen mensen moeten respecteren die geen greintje respect verdienen. Na deze afscheidsknaller namen we de bus en uitgeput kwamen we de volgende ochtend aan in Nairobi. We zijn de volgende nacht allebei nog superziek geworden, hele tijd overgeven enzo, ik ben zelfs met het gastgezin snachts naar het ziekenhuis geweest om malaria uit te sluiten (ik had geen malaria) en heb pillen gekregen en ik ben weer beter nu. Bart ook denk, hij is inmiddels gearriveerd in Nederland. Ik heb echt een geweldige week gehad en onwijs veel gezien en geleerd. Vooral als je loopt en gewoon met openbaar vervoer gaat zie je zoveel dingen die indrukwekkend zijn, maar die kan ik echt niet allemaal opschrijven, anders zou ik geen tijd hebben om andere dingen te doen hier. Nu ben ik alweer hard aan het werk met mijn project en ga morgen mijn visum verlengen, maar dat zal wel in mijn volgende verslag komen. Iedereen bedankt voor alle leuke reacties, ik lees ze met veel plezier!
Kwaheri!
Kwaheri!
-
02 December 2013 - 18:02
Ruud Jansen:
Heftig Joost! Gelukkig ben je er allemaal wel redeljik goed vanaf gekomen! Succes verder en pas op hè!
-
02 December 2013 - 18:16
Jeannybartels:
Hé Joost, deel twee is een stuk heftiger dan deel een hoor. Goed van je dat je weg gelopen bent na het wild plassen, wie weet waar je terecht was gekomen en dan die agent die met een geweer op je afkomt echt bizar. Je reageert wel super goed hoor, denk wel altijd aan je eigen veiligheid. Je hebt weer veel geleerd en gezien in deze week, dat is echt heel gaaf. Die ervaringen nemen ze je nooit meer af. Ik ben blij dat je weer beter bent. Blijf voorzichtig en nog veel plezier.
Liefs Jeanny -
02 December 2013 - 19:52
Adrie En Ingrid:
Whoh wat een verhaal Joost! Blij dat je met tweeën was , gelukkig goed afgelopen! GRTJES Ingrid en Adrie -
02 December 2013 - 20:34
Mama:
Hoi Joost,
Gelukkig ben je heelhuids teruggekomen. Ja, respect wordt wel afgedwongen door mensen van de Keniaanse overheid. Dat zagen we ook wel bij de Keniaanse ambassade in Den Haag toch? Op zich niets mis mee natuurlijk, maar soms wel lastig.
Voor het wildplassen ben je er uiteindelijk wel goedkoop vanaf gekomen hoor. We vierden afgelopen weekend sinterklaas bij oma en één van je neven ( zijn naam zal ik hier niet noemen, want dat kan iedereen dan lezen) ging stappen in Breda. Hij kwam uit het café en moest nodig plassen en deed dat in één van de vele prullenbakken. Helaas zag een agent het en hij kon €130,- betalen! Duur plasje. Maar ja, dat bedrag had ook onder andere te maken met een al dan niet respectvolle bejegening van het ambtelijk gezag.
Enfin, ik ben weer ontzettend blij dat je beter bent en weer lekker mee kan werken. Geniet van alle ervaringen.
Liefs mama. -
03 December 2013 - 20:45
Erika:
Nou Joost, dat waren echt weer twee geweldige verslagen om te lezen. Ik ben blij dat je weer veilig in Malindi bent. Je beschrijft het zo levendig, ik zag het echt voor me. De prachtige natuur met al die mooie dieren, indrukwekkende krater en watervallen. Wat een lef om zo'n hoge duik te nemen! En dan de corruptie, daar heb je je ook dapper doorheen 'geslagen'. Je leert het land inderdaad in al zijn aspecten kennen. Je doet in korte tijd veel reiswijsheid op, want zo gaat het niet alleen in Kenia.
Fijn dat je weer opgeknapt bent. En nu weer lekker lesgeven, voetballen, verven en verhuizen. De kinderen zijn zeker ook blij dat je er weer bent? Ga je nog iets over Sinterklaas vertellen? Morgen komt hij bij ons op school, dus dat zal weer veel plezier geven. Groetjes, Erika -
06 December 2013 - 11:01
Jan Verbart:
Dag Joost, zo blijft alles spannend. We hoorden heir net dat Nelson Mandela is overleden. Speelt dat ook in Kenia mee met de bevolking? Groeten van je vader. -
06 December 2013 - 13:06
Eugenie:
Wat een spannende verhalen..fijn dat je weer veilig terug bent! Gaaf ook dat je die wilde dieren allemaal van dichtbij kan zien. Ik kan me voorstellen dat het prachtig is om te zien allemaal.
Ik wens je veel succes weer verder!
Groetjes, Eugenie -
15 December 2013 - 12:11
Nel Bommeljé:
Joost wat een geweldige verslagen; je leest het als een spannende serie.....ga zo door! -
19 December 2013 - 13:38
Tante José Verbart:
Hoi Joost, wat een mooie foto's van de watervallen en leuk om je avonturen te lezen. 't Ga je goed verder !
Groetjes van tante José en ome Peter.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
