Keniaans voetbalveldje
Door: Joost
Blijf op de hoogte en volg Joost
03 Februari 2014 | Kenia, Malindi
Hallo vrienden en familie!
Het was weer eens tijd voor een nieuw reisverslagje dacht ik zo. Er zijn weer een paar weekjes voorbijgegaan en het waren prachtige weken. Bij Jombas ben ik echt aan het genieten. Ik heb ongeveer de hele maand Januari aan een voetbalveldje gewerkt, dat wil zeggen bosjes verwijderen en een grote boomstam in stukjes hakken. Zo hadden we tegelijk brandhout en ruimte voor de kindjes om te voetballen. Afgelopen week had ik dan eindelijk het hele veldje (halve zandvlakte door het werk, maar dat maakt verder niet uit ) vrij gekregen en lijnen gegraven voor de kindjes. Father Babu zegt dat hij nog iets wil brengen om de lijnen wit te maken, maar ik denk dat dat nog wel even kan duren. In ieder geval, toen ik vrijdag wegging uit Jombas en terugkeek naar Jombas, waren de kindjes samen met andere buurtkindjes (die het veldje hadden gezien en kwamen vragen of ze mee mochten doen) zo vrolijk en fanatiek voetballen dat me dat echt een supertrots en speciaal gevoel gaf. De kindjes van Jombas slapen nog wel in hetzelfde hutje als eerst. Ze kunnen bijna in het huis gaan slapen, alleen de vloer voor de slaapzaal en de deuren moeten nog gemaakt worden. De andere vloeren zijn nog niet gedaan, maar daar is nog geen geld voor. Ook zijn van het weekend de laatste kindjes van hun guardians teruggekomen, dus al mijn Jombasbroertjes en Jombaszusjes zijn weer bij elkaar Ik vind het echt heel leuk om ze weer allemaal bij elkaar te zien. Dat het er zoveel zijn betekent alleen wel dat ze met 4/5 in een eenpersoonsbed moeten liggen, maarja ze zeggen dat ze gewoon kunnen slapen, dus ik weet niet of ik het heel erg moet vinden. Voor nu gaat het nog wel zo. De kindjes gaan ook allemaal naar school, dus ’s morgens ben ik alleen met de kok (de huismama) en bezig op het land te werken en helpen koken en ’s middags komen de kindjes lunchen en na lunch zijn ze vrij dus dan lees ik met ze of speel met ze. Dat werken op het land levert wel hele leuke reacties op. De mensen zien niet heel vaak een blanke werken en ik werk ook op mn hardst. Vandaag had ik dan een boom (niet supergroot, ongeveer 2x mijn lengte) omgehakt en vader Babu zei allemaal woorden als ‘You are heroic’ ‘You are amazing’. Verder als ik werk en de kindjes zijn er roepen ze: “Confuse them Joostie, confuse them!” en Sam (mijn Jombasmaat, die nu ’s nachts ook bij de kindjes slaapt voor de veiligheid, omdat er een paar x dingen zijn gestolen ’s nachts) vertelde vandaag dat de mensen uit de omgeving hem zoveel vragen stellen als : “Is he born in Kenia?” “Is he poor?” of ze zeggen dat ik echt een “tough mzungu” ben Dat soort dingen zijn wel echt genieten en maken me ook heel trots. Verder bij Jombas heb ik afgelopen maandag voor het eerst een slang gedood! Het was geen hele grote, maar wel een black mamba, de giftigste slang van Afrika. Al is dat nu ook zo speciaal niet meer, omdat ik vandaag alweer mijn tweede kleine black mamba gedood heb. De ene zat in een gat voor water dat droog stond en de andere in de buurt van waar de kindjes zich wassen. Een grote reden waarom ik ook zoveel op het land werk is om het land vrij te maken van bosjes, omdat daar slangen en andere giftige dieren kunnen zitten en dat willen we natuurlijk niet hebben. Zoals ik in het vorige verslagje vertelt heb werkt Father Babu nu niet meer samen met Paul, dus is Paul werkeloos. Ik zie hem nog wel gewoon in het weekend, omdat het een goeie vriend van mij is geworden en dat is altijd gezellig en hij is alweer een stuk positiever en denkt na over het beginnen van zijn eigen bedrijfje. Op Jombas ben ik vaak samen met Sam, een andere hele goeie vriend van mij. Doordat we veel praten over het leven, liefde, vrouwen etc. kwam Sam met het idee om een soort eigen organisatie op te richten om met kindjes op scholen te praten en ze te onderwijzen over zaken als liefde, verantwoordelijkheid, zelfvertrouwen en dat soort zaken. Mede omdat kinderen hier vaak zo vroeg baby’s krijgen. Sam is er zelf een voorbeeld van. Hij had onbedoelt een meisje zwanger gemaakt dus was extreem vroeg vader geworden. In tegestelling tot wat de meeste Kenianen doen, nam hij de verantwoordelijkheid op zich, trouwde het meisje, ging voor haar zorgen en nu is hij hartstikke gelukkig met haar. Hij is wel echt in sommige opzichten een voorbeeld geworden. De organisatie zou Mdoli moeten gaan heten (My Days Of Light) en het swahili woord voor pop. Tot nu toe hebben we alleen een paar richtlijnen opgeschreven, maar als het een succes wordt gaan jullie er zeker meer van horen! Zondag 18 Januari ging ik ook helpen bij het evenement van een vriend van mij, Marco, die bij een taekwando school stage liep. Hij had een heel toernooi georganiseerd voor scholen in taekwando en voetbal en hoewel het niet altijd supersoepel liep was het een geslaagd toernooi en een mooie dag, goed gedaan Marco! Ik ontmoette daar ook zijn vriend Renze, die aan het rondreizen was door Kenia en dat was heel gezellig. Later zijn we nog met zn drieën naar Mtwapa geweest en ze zijn me nog hier komen opzoeken in Malindi. Biertje hier, malibu’tje daar, het was zeker genieten! Met Renze heb ik hier thuis nog voor Kamotho, Rose en vrienden van hun Hollandse Pot gekookt en ze vonden het geweldig. Hij is ook nog naar Jombas gekomen en heeft voor de kindjes voetballen, springtouwen, lepels en messen voor de kok gekocht waar ze nog steeds elke dag van genieten. Helaas zijn ze nu alweer terug naar Nederland net als mijn andere vrienden (Joleen en Evelien) die vandaag terugreizen. De hele vriendengroep die er in het begin was is nu naar Nederland en ik ben de enige overgebleve . Ik heb in ieder geval met iedereen genoten en een toptijd gehad en ik ze missen, maar weet zeker dat de komende tijd een toptijd gaat worden. Ik heb namelijk vorige week een brief gebracht naar een project dat met gehandicapte kindjes werkt en vanaf deze week ga ik elke dinsdag en woensdag daar werken. Morgen mijn eerste dagje dus, spannend spannend. Ik heb in de brief geschreven dat ik de kindjes kan vermaken, lesgeven, op het land werken, helpen met koken alles wat ze maar nodig hebben, dus ik ben benieuwd wat ik te doen krijg. Met de kindjes van Jombas heb ik ondertussen wel zo’n speciale band dat ik het vandaag wel lastig vond om te zeggen dat ik ze donderdag pas weer zie, dat wordt dus nog wat als ik terugga naar Nederland. Nou dat was mijn Keniaanse leventje zo onderhand wel weer. Vanuit Nederland heb ik ook nog suuuuper nieuws gekregen. Ten eerste een geweldig pakketje met lekkernijen van oma en tante Jeanny, super bedankt! En verder……. Papa, mama en Tessa komen me opzoeken in Maart! Ik heb er superveel zin in (4 weekjes nog maar) om ze alles te laten zien. De tijd vliegt wel echt de laatste tijd, 2 maandjes nog maar:/ Nouja, ik denk dat dit verslagje wel weer groot genoeg is voor vandaag. Jullie horen nog van mij en super bedankt nogmaals voor alle steun en alles!
Kwaheri!
Joost
Het was weer eens tijd voor een nieuw reisverslagje dacht ik zo. Er zijn weer een paar weekjes voorbijgegaan en het waren prachtige weken. Bij Jombas ben ik echt aan het genieten. Ik heb ongeveer de hele maand Januari aan een voetbalveldje gewerkt, dat wil zeggen bosjes verwijderen en een grote boomstam in stukjes hakken. Zo hadden we tegelijk brandhout en ruimte voor de kindjes om te voetballen. Afgelopen week had ik dan eindelijk het hele veldje (halve zandvlakte door het werk, maar dat maakt verder niet uit ) vrij gekregen en lijnen gegraven voor de kindjes. Father Babu zegt dat hij nog iets wil brengen om de lijnen wit te maken, maar ik denk dat dat nog wel even kan duren. In ieder geval, toen ik vrijdag wegging uit Jombas en terugkeek naar Jombas, waren de kindjes samen met andere buurtkindjes (die het veldje hadden gezien en kwamen vragen of ze mee mochten doen) zo vrolijk en fanatiek voetballen dat me dat echt een supertrots en speciaal gevoel gaf. De kindjes van Jombas slapen nog wel in hetzelfde hutje als eerst. Ze kunnen bijna in het huis gaan slapen, alleen de vloer voor de slaapzaal en de deuren moeten nog gemaakt worden. De andere vloeren zijn nog niet gedaan, maar daar is nog geen geld voor. Ook zijn van het weekend de laatste kindjes van hun guardians teruggekomen, dus al mijn Jombasbroertjes en Jombaszusjes zijn weer bij elkaar Ik vind het echt heel leuk om ze weer allemaal bij elkaar te zien. Dat het er zoveel zijn betekent alleen wel dat ze met 4/5 in een eenpersoonsbed moeten liggen, maarja ze zeggen dat ze gewoon kunnen slapen, dus ik weet niet of ik het heel erg moet vinden. Voor nu gaat het nog wel zo. De kindjes gaan ook allemaal naar school, dus ’s morgens ben ik alleen met de kok (de huismama) en bezig op het land te werken en helpen koken en ’s middags komen de kindjes lunchen en na lunch zijn ze vrij dus dan lees ik met ze of speel met ze. Dat werken op het land levert wel hele leuke reacties op. De mensen zien niet heel vaak een blanke werken en ik werk ook op mn hardst. Vandaag had ik dan een boom (niet supergroot, ongeveer 2x mijn lengte) omgehakt en vader Babu zei allemaal woorden als ‘You are heroic’ ‘You are amazing’. Verder als ik werk en de kindjes zijn er roepen ze: “Confuse them Joostie, confuse them!” en Sam (mijn Jombasmaat, die nu ’s nachts ook bij de kindjes slaapt voor de veiligheid, omdat er een paar x dingen zijn gestolen ’s nachts) vertelde vandaag dat de mensen uit de omgeving hem zoveel vragen stellen als : “Is he born in Kenia?” “Is he poor?” of ze zeggen dat ik echt een “tough mzungu” ben Dat soort dingen zijn wel echt genieten en maken me ook heel trots. Verder bij Jombas heb ik afgelopen maandag voor het eerst een slang gedood! Het was geen hele grote, maar wel een black mamba, de giftigste slang van Afrika. Al is dat nu ook zo speciaal niet meer, omdat ik vandaag alweer mijn tweede kleine black mamba gedood heb. De ene zat in een gat voor water dat droog stond en de andere in de buurt van waar de kindjes zich wassen. Een grote reden waarom ik ook zoveel op het land werk is om het land vrij te maken van bosjes, omdat daar slangen en andere giftige dieren kunnen zitten en dat willen we natuurlijk niet hebben. Zoals ik in het vorige verslagje vertelt heb werkt Father Babu nu niet meer samen met Paul, dus is Paul werkeloos. Ik zie hem nog wel gewoon in het weekend, omdat het een goeie vriend van mij is geworden en dat is altijd gezellig en hij is alweer een stuk positiever en denkt na over het beginnen van zijn eigen bedrijfje. Op Jombas ben ik vaak samen met Sam, een andere hele goeie vriend van mij. Doordat we veel praten over het leven, liefde, vrouwen etc. kwam Sam met het idee om een soort eigen organisatie op te richten om met kindjes op scholen te praten en ze te onderwijzen over zaken als liefde, verantwoordelijkheid, zelfvertrouwen en dat soort zaken. Mede omdat kinderen hier vaak zo vroeg baby’s krijgen. Sam is er zelf een voorbeeld van. Hij had onbedoelt een meisje zwanger gemaakt dus was extreem vroeg vader geworden. In tegestelling tot wat de meeste Kenianen doen, nam hij de verantwoordelijkheid op zich, trouwde het meisje, ging voor haar zorgen en nu is hij hartstikke gelukkig met haar. Hij is wel echt in sommige opzichten een voorbeeld geworden. De organisatie zou Mdoli moeten gaan heten (My Days Of Light) en het swahili woord voor pop. Tot nu toe hebben we alleen een paar richtlijnen opgeschreven, maar als het een succes wordt gaan jullie er zeker meer van horen! Zondag 18 Januari ging ik ook helpen bij het evenement van een vriend van mij, Marco, die bij een taekwando school stage liep. Hij had een heel toernooi georganiseerd voor scholen in taekwando en voetbal en hoewel het niet altijd supersoepel liep was het een geslaagd toernooi en een mooie dag, goed gedaan Marco! Ik ontmoette daar ook zijn vriend Renze, die aan het rondreizen was door Kenia en dat was heel gezellig. Later zijn we nog met zn drieën naar Mtwapa geweest en ze zijn me nog hier komen opzoeken in Malindi. Biertje hier, malibu’tje daar, het was zeker genieten! Met Renze heb ik hier thuis nog voor Kamotho, Rose en vrienden van hun Hollandse Pot gekookt en ze vonden het geweldig. Hij is ook nog naar Jombas gekomen en heeft voor de kindjes voetballen, springtouwen, lepels en messen voor de kok gekocht waar ze nog steeds elke dag van genieten. Helaas zijn ze nu alweer terug naar Nederland net als mijn andere vrienden (Joleen en Evelien) die vandaag terugreizen. De hele vriendengroep die er in het begin was is nu naar Nederland en ik ben de enige overgebleve . Ik heb in ieder geval met iedereen genoten en een toptijd gehad en ik ze missen, maar weet zeker dat de komende tijd een toptijd gaat worden. Ik heb namelijk vorige week een brief gebracht naar een project dat met gehandicapte kindjes werkt en vanaf deze week ga ik elke dinsdag en woensdag daar werken. Morgen mijn eerste dagje dus, spannend spannend. Ik heb in de brief geschreven dat ik de kindjes kan vermaken, lesgeven, op het land werken, helpen met koken alles wat ze maar nodig hebben, dus ik ben benieuwd wat ik te doen krijg. Met de kindjes van Jombas heb ik ondertussen wel zo’n speciale band dat ik het vandaag wel lastig vond om te zeggen dat ik ze donderdag pas weer zie, dat wordt dus nog wat als ik terugga naar Nederland. Nou dat was mijn Keniaanse leventje zo onderhand wel weer. Vanuit Nederland heb ik ook nog suuuuper nieuws gekregen. Ten eerste een geweldig pakketje met lekkernijen van oma en tante Jeanny, super bedankt! En verder……. Papa, mama en Tessa komen me opzoeken in Maart! Ik heb er superveel zin in (4 weekjes nog maar) om ze alles te laten zien. De tijd vliegt wel echt de laatste tijd, 2 maandjes nog maar:/ Nouja, ik denk dat dit verslagje wel weer groot genoeg is voor vandaag. Jullie horen nog van mij en super bedankt nogmaals voor alle steun en alles!
Kwaheri!
Joost
-
03 Februari 2014 - 17:18
Mama:
Hoi Joost,
Wat een prachtig verslagje weer. Ik hoop dat de kinderen inderdaad voldoende ruimte hebben om te kunnen slapen met z'n vijven in een bed. Hebben ze geen ruimte voor meer bedden of wel ruimte maar geen geld voor bedden? Het zal behoorlijk druk worden natuurlijk in een veel kleiner huis met zoveel kinderen.
Ik ben erg benieuwd hoe het zal zijn. Hoop maar dat ik er allemaal tegen kan.
Ik ben echt trots op je hoor, hoe jij daar allemaal bezig bent. Alvast heel veel succes morgen bij de gehandicapte kinderen. Moet je wel over 2 maanden van nog meer kinderen afscheid gaan nemen. Oh jee......Maar dat zien we dan wel.
Liefs mama. -
03 Februari 2014 - 17:46
Renze:
Aaah Josso!! Super verhaaltje man en blij dat al je kinderen er weer zijn!!
Ik moet je zeggen, twee dagen Nederland viel me erg KOUD op me dak haha!
Maar zit ondertussen alweer lekker in het verre oosten (Indonesië) en ga er hier hopelijk net zo'n toptijd beleven als met jou en Marco in Kenia!!
Veel plezier straks met je familie, ze zullen het geweldig vinden (vrees ik!)!
Heel veel succes nog je laatste weken!
Met Indonesische groetjes,
Renze -
03 Februari 2014 - 18:10
Marco:
Leuk verhaal man!! Geniet er nog van!
groetjes uit het IJSKOUDE Nederland:) -
03 Februari 2014 - 18:37
Erika:
Hoi Joost, Leuk die foto's bij je verhaal. Ik kan me voorstellen dat iedereen blij met jou is. Flink voetbalveld hoor! Mooi initiatief, Mdoli, goed idee. Ontzettend tof dat Tessa, papa én mama in maart komen. Ik ben zó benieuwd hoe het voor hen zal zijn. Veel succes met je tweede baantje bij de gehandicapte kinderen. We horen vast ook wel weer hoe het daar is. groetjes, Erika -
03 Februari 2014 - 20:42
Jan Verbart:
Dag Joost,
Mooi dat de kinderen weer lekker kunnen voetballen. Wij zijn heel benieuwd hoe het er bij jou allemaal uitziet. Tot over een paar weken!
Groeten van papa -
03 Februari 2014 - 20:56
Jeanne:
Hé Joost,
ik begin bijna te vrezen of we je nog terug zien in ons koude kikkerlandje. Het is erg leuk om te lezen dat je het zo super naar je zin hebt. Ik ben blij dat ons pakketje eindelijk aan gekomen is en hoop dat jullie er met z'n allen van kunnen genieten. Spannend om nog een ander project te gaan helpen, dat is weer een leuke uitdaging voor je. Bewaar wel wat flinke karweitjes voor je vader, moeder en zus hè, zet ze maar lekker aan het werk. Ze kunnen goed koken, dus dan kan de kok ook eens een dagje vrij nemen.
Veel succes op je nieuwe werkplek en de groetjes uit Berrege.
Liefs,
Jeanny -
04 Februari 2014 - 15:37
Adrie En Ingrid:
Hallo Joost,
Wat een lang verslag, schitterend wat je meemaakt.
Je hebt het wel na je zin Joost, mis je Appie niet en het uitgaan?
Spreek je de taal al, nog 2maanden te gaan!
Ha ha Joost ,krijg je hoog bezoek uit Holland. Leuk hoor je ouders en Tessa, zet ze maar aan t werk daar.
Jan zal wel gaan vissen kan Rian ze op de bbq klaarmaken toch.
Nou succes met je voetbal team en genieten daar . grten Ingrid -
10 Februari 2014 - 21:50
John:
Ha Joost,
Wat een avontuur zeg. vooral die black mambo maakt indruk! hopelijk gaat al wat beter met je handen en zijn de blaren al wat genezen. Nog hartelijk dank voor kaart. Was echt een grote verrassing. Nog veel succes. groet, John
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
