De laatste dagen in Watamu
Door: Joost Verbart
Blijf op de hoogte en volg Joost
14 Oktober 2013 | Kenia, Watamu
Hallo iedereen! Nogmaals hartelijk dank voor alle leuke reacties! Ik word nog geen Diego genoemd Paul;) en ik krijg bij het weeshuis elke dag porrage (pap), maar ik weet niet of het van mais is gemaakt. Het is een beetje te vergelijken met behangplaksel, ik vind het niet echt lekker dus, maar om eraan proberen te wennen eet ik wel elke dag mn bekertje leeg!
Een speciale reactie voor mn lieve oma:
Het gaat prima oma! Ik ben al bijna helemaal gewend. De omgeving is hartstikke vriendelijk en heel veilig en het is heerlijk weer. Als een voorbeeld voor hoe vredig de mensen hier samenleven: Ik hoorde van Paul, een medewerker bij Jombas, dat het hier veel voorkomt dat de vrouw op vrijdag naar de moskee gaat en de man op zondag naar de kerk. Hier aan de kust zijn echt geen spanningen ofiets in die richting, ze leven zelfs beter samen dan op sommige plekken in Nederland heb ik het gevoel.
Ik zal nu verdergaan met waar ik gebleven was met mijn verslag. De rest van vorige week (tot vrijdag) heb ik op Jombas gewerkt met heel veel plezier. De doorsnee dag gaat als volgt. Ik kom om half 9 aan. De oudere kinderen (ongeveer 10) zijn dan als naar de basisschool vertrokken. De jongere kinderen (ongeveer 20) krijgen les op Jombas zelf in de ochtend, waar ik aan mee help. Deze kindjes zitten allemaal voor hetzelfde schoolbord n hetzelfde lokaal, maar zijn wel verdeeld in 3 groepen (naar leeftijd) wat het lesgeven soms lastig maakt omdat je iedereen andere dingen moet leren. Hierna is het pauze (11 uur zoiets) en dan word er gevoetbald en buiten gespeeld. Als het lunchtijd is komen ook de kinderen van de basisschool terug en wordt er gelunched. Hierna gaan de kinderen van de basisschool terug naar school en gaan de kleine kinderen (op 2 na die zich te oud voelen) slapen. Dit is de tijd waarop ik met Paul naar de stad (malindi) ga voor boodschappen of als er iets anders te doen is. Als er niets te doen is gaan we bij de kinderen zitten en meestal praten we gewoon en leert hij mij beetje Swahili en ik hem Nederlands of iets, het is altijd gezellig. Rond 4 uur komen de kinderen van de basisschool terug en worden de kleine kinderen wakker gemaakt. Ik vermaak de kinderen dan meestal nog voor een uur, vooral voetbal en om 5 uur ga ik weg bij Jombas. Ik kom thuis, ga nog even zwemmen, koken en t is alweer donker. Zo gaan de dagen snel voorbij! Paul had me vorige week ergens verteld dat hij afgelopen zaterdag jarig zou zijn dus had ik de vrijdag daarvoor (omdat ik in het weekend vrij ben) stroopwafeltjes die ik uit Nederland had meegenomen aan hem gegeven. Hij vertelde me dat hij ze zaterdag samen met de kindjes had opgegeten, ze hadden ervan genoten en liedjes voor hem gezongen, hij had een geweldige verjaardag vond hij! Hij had zelfs een foto van hem met de koekjes op facebook gezet, met als titel:' It is My 29th Birthday, thanks to Mr Joost 4 a special gift "roomboter" from Nederland!' Wat ook wel grappig is, is dat hij altijd in het begin zei dat hij 24 was. Toen we ergens liepen zei hij dat hij in 1984 was geworden, dus ik zei dan word je toch 29? Zijn reactie: 'waaaa I'm getting old. No, no Joost I'm heading 30, I'm really getting old!' Hij komt hier blijkbaar vaak voor dat Kenianen hun leeftijd niet weten. Vrijdagavond was ik met een groep andere Nederlandse vrijwilligers uitgegaan in het dorpje waar ik zit (Watamu) en dat was heel leuk. Zaterdag heb ik boodschappen gedaan en voor het eerst mijn eigen was! (met de hand en zon teiltje en waspoeder) Ik had zaterdag ook tijd te veel dus wilde ik gebakken aardappeltjes maken. Ik was anderhalf uur bezig met schillen, koken etc. maar het resultaat was helaas aangebrande aardappeltjes en een aangekoekte pan, dus werd het avondeten maar brood. Om de misser een beetje goed te maken ging ik zondag wel ergens pizza eten met de andere Nederlanders, wat heel gezellig was.
Tot nu toe heb ik in Beachview gezeten in Watamu. Een dorpje wat vrij toeristisch is en vrij ver van mn project. Donderdag zijn mijn eerste 2 weken over en ga ik naar een gastgezin in Malindi, dat is een stad en die ligt dichter bij mn projectje. Ik heb er erg zin in omdat het me heel fijn lijkt dat er weer voor me gekookt word en dat ik savonds gezelschap heb als ik wil. Het is wel jammer dat ik Watamu moet verlaten want ik ken het nu eindelijk een beetje goed en de gezelligste andere vrijwilligers wonen hier in de buurt. Ik heb wel foto's gemaakt, maar omdat ik een beetje faal met computers lukt het me nog niet om ze op me site te zetten, ik zal er binnenkort goed naar kijken! De foto's zijn wel van de mooie toeristische plekjes van Watamu en ik heb ze zondag genomen toen ik voor de laatste x door Watamu liep. Ik ben ook langs de plaatsen gelopen waar mensen op straat leven in armoede en op straat koken, maar daar kon ik het voor mijn gevoel niet maken om mijn fotocamera in mijn handen te hebben en misschien een foto maken. Vandaag heb ik weer een leuke dag gehad bij Jombas en ik ben heel benieuwd hoe mijn nieuwe leventje vanaf donderdag er bij mn gastgezin uit zal zien, ik hou jullie op de hoogte!
Een speciale reactie voor mn lieve oma:
Het gaat prima oma! Ik ben al bijna helemaal gewend. De omgeving is hartstikke vriendelijk en heel veilig en het is heerlijk weer. Als een voorbeeld voor hoe vredig de mensen hier samenleven: Ik hoorde van Paul, een medewerker bij Jombas, dat het hier veel voorkomt dat de vrouw op vrijdag naar de moskee gaat en de man op zondag naar de kerk. Hier aan de kust zijn echt geen spanningen ofiets in die richting, ze leven zelfs beter samen dan op sommige plekken in Nederland heb ik het gevoel.
Ik zal nu verdergaan met waar ik gebleven was met mijn verslag. De rest van vorige week (tot vrijdag) heb ik op Jombas gewerkt met heel veel plezier. De doorsnee dag gaat als volgt. Ik kom om half 9 aan. De oudere kinderen (ongeveer 10) zijn dan als naar de basisschool vertrokken. De jongere kinderen (ongeveer 20) krijgen les op Jombas zelf in de ochtend, waar ik aan mee help. Deze kindjes zitten allemaal voor hetzelfde schoolbord n hetzelfde lokaal, maar zijn wel verdeeld in 3 groepen (naar leeftijd) wat het lesgeven soms lastig maakt omdat je iedereen andere dingen moet leren. Hierna is het pauze (11 uur zoiets) en dan word er gevoetbald en buiten gespeeld. Als het lunchtijd is komen ook de kinderen van de basisschool terug en wordt er gelunched. Hierna gaan de kinderen van de basisschool terug naar school en gaan de kleine kinderen (op 2 na die zich te oud voelen) slapen. Dit is de tijd waarop ik met Paul naar de stad (malindi) ga voor boodschappen of als er iets anders te doen is. Als er niets te doen is gaan we bij de kinderen zitten en meestal praten we gewoon en leert hij mij beetje Swahili en ik hem Nederlands of iets, het is altijd gezellig. Rond 4 uur komen de kinderen van de basisschool terug en worden de kleine kinderen wakker gemaakt. Ik vermaak de kinderen dan meestal nog voor een uur, vooral voetbal en om 5 uur ga ik weg bij Jombas. Ik kom thuis, ga nog even zwemmen, koken en t is alweer donker. Zo gaan de dagen snel voorbij! Paul had me vorige week ergens verteld dat hij afgelopen zaterdag jarig zou zijn dus had ik de vrijdag daarvoor (omdat ik in het weekend vrij ben) stroopwafeltjes die ik uit Nederland had meegenomen aan hem gegeven. Hij vertelde me dat hij ze zaterdag samen met de kindjes had opgegeten, ze hadden ervan genoten en liedjes voor hem gezongen, hij had een geweldige verjaardag vond hij! Hij had zelfs een foto van hem met de koekjes op facebook gezet, met als titel:' It is My 29th Birthday, thanks to Mr Joost 4 a special gift "roomboter" from Nederland!' Wat ook wel grappig is, is dat hij altijd in het begin zei dat hij 24 was. Toen we ergens liepen zei hij dat hij in 1984 was geworden, dus ik zei dan word je toch 29? Zijn reactie: 'waaaa I'm getting old. No, no Joost I'm heading 30, I'm really getting old!' Hij komt hier blijkbaar vaak voor dat Kenianen hun leeftijd niet weten. Vrijdagavond was ik met een groep andere Nederlandse vrijwilligers uitgegaan in het dorpje waar ik zit (Watamu) en dat was heel leuk. Zaterdag heb ik boodschappen gedaan en voor het eerst mijn eigen was! (met de hand en zon teiltje en waspoeder) Ik had zaterdag ook tijd te veel dus wilde ik gebakken aardappeltjes maken. Ik was anderhalf uur bezig met schillen, koken etc. maar het resultaat was helaas aangebrande aardappeltjes en een aangekoekte pan, dus werd het avondeten maar brood. Om de misser een beetje goed te maken ging ik zondag wel ergens pizza eten met de andere Nederlanders, wat heel gezellig was.
Tot nu toe heb ik in Beachview gezeten in Watamu. Een dorpje wat vrij toeristisch is en vrij ver van mn project. Donderdag zijn mijn eerste 2 weken over en ga ik naar een gastgezin in Malindi, dat is een stad en die ligt dichter bij mn projectje. Ik heb er erg zin in omdat het me heel fijn lijkt dat er weer voor me gekookt word en dat ik savonds gezelschap heb als ik wil. Het is wel jammer dat ik Watamu moet verlaten want ik ken het nu eindelijk een beetje goed en de gezelligste andere vrijwilligers wonen hier in de buurt. Ik heb wel foto's gemaakt, maar omdat ik een beetje faal met computers lukt het me nog niet om ze op me site te zetten, ik zal er binnenkort goed naar kijken! De foto's zijn wel van de mooie toeristische plekjes van Watamu en ik heb ze zondag genomen toen ik voor de laatste x door Watamu liep. Ik ben ook langs de plaatsen gelopen waar mensen op straat leven in armoede en op straat koken, maar daar kon ik het voor mijn gevoel niet maken om mijn fotocamera in mijn handen te hebben en misschien een foto maken. Vandaag heb ik weer een leuke dag gehad bij Jombas en ik ben heel benieuwd hoe mijn nieuwe leventje vanaf donderdag er bij mn gastgezin uit zal zien, ik hou jullie op de hoogte!
-
14 Oktober 2013 - 19:23
Jeanny:
Hé Joost, je had thuis toch wat vaker moeten koken, dan had je nu misschien geen aangebrande aardappeltjes gehad. Haha. Gezellig dat je nu naar een gastgezin gaat. Geniet ervan. Groetjes van Gerrit, Jeroen en Dennis. Liefs Jeanny xx -
14 Oktober 2013 - 21:40
Rian Verbart:
Hallo Joost,
Weer een mooi verslag van je. Leuk dat je een extra berichtje aan oma hebt gestuurd. Zal ze zeker met plezier lezen. Geniet nog maar een paar dagen van je vrijheid en hopelijk krijg je ook in de buurt van het gastgezin weer nieuwe vrienden. Mama. -
14 Oktober 2013 - 21:46
Ruud Jansen:
Leuk om je verslagjes te lezen Joost! Mooi avontuur!
-
15 Oktober 2013 - 13:15
Erika:
Hoi Joost,
Je ziet wel dat het wennen snel gaat; nu ga je Watamu zelfs al missen. Leuk dat je donderdag naar het gastgezin gaat, het lijkt me inderdaad fijn voor je om dichter bij Jombas te zitten. Malindi zal wel weer veel goede verhalen opleveren, ik zag op Google maps dat het best een grote stad is. Ben benieuwd naar je foto's. Hartelijke groetjes, Erika -
16 Oktober 2013 - 10:15
Adrie En Ingrid:
Hallo Joost,
JA Ja,je verhaal weer gelezen. Gaat wel snel, alweer 2weken weg van t koude kikkerlandje.
Leuk jouw kookkunst, had thuis maar afgekeken volgens mij kreeg jij lekkere maaltijden, Als Jan niet aan t vissen was.
Heel grappig dat je nu alles zelf moet doen, laat je straks maar verwennen door je gastgezin!
Groetjes ook van Jordy en Tomy. groetjes Ingrid -
22 Oktober 2013 - 18:46
Jeanny:
Hé Joost, hoe is het? Bevalt het in je gastgezin? Liefs jeanny -
29 Oktober 2013 - 23:29
Richard Mukuka:
Hoi Joost,
Heel fijn om te horen dat alles heel goed gaat met je gastgezin. Wij noemen ugali in Zimbabwe (sadza) een dikke maispap. Dat wordt dagelijks gegeten met vlees, vis of groenten. Vond jij dat lekker of eetbaar? Je kunt ook hier in Nederland van de Toko kopen hoor. Ik zou je ook hier laten zien hoe moet je voorbereiden. Jou vader zal het ook zeker lekker vinden vooral als ik het kookt.Ik wens je heel veel plezier daar. En nogmaals ben ik zeer trots op je.
Groetjes,
Richard (collega van je vader) -
03 November 2013 - 18:49
Annie Pijs-Bastiaansen:
Joost; ik had gisteravond je vader aan de telefoon.
Ik heb nu je verslagen gelezen. Best spanend.
Fijn dat je een leuk gezin bent.
Hoe is het klimaat in Kenia?
Groetjes
Tante Annie van mama
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
