Kennismaking met Kenia
Door: Joost
Blijf op de hoogte en volg Joost
04 Oktober 2013 | Kenia, Watamu
Hallo vrienden en famili
Ik ben veilig aangekomen en een klein beetje gewend nu:) Op het moment lig ik buiten op de derde verdieping van het hotel op een lekker matrasje dit te typen, maar het heeft wat gekost om er zo bij te liggen.
Ik zal jullie een verslag van de afgelopen 2 dagen (het lijkt echt een week) geven.
Het begon in Amsterdam, Schiphol. Nadat ik me familie me had uitgezwaaid stond ik er alleen voor. Op zon moment voel je je heel eenzaam en had ik zoiets. Oke Joost leuk dat je je tot deze situatie hebt gekregen, maar wat nu? Down als ik was besloot ik, ondanks de heerlijke foto's van een zorgenverliezend biertje, een cola te nemen!:)
De reis met het vliegtuig was niet zo heftig, wat wel rot was was dat bijna het hele vliegtuig volzat, maar juist de 2 plekken naast mij waren leeg en ik zat aan het raam. Een leuk gesprek met buren zat er helaas dus niet bij. De aankomst was net voor zonsondergang en ik zal de omgeving nooit vergeten toen ik boven de wolken nog vloog voor Malindi. Als je naar boven keek zag je de sterren, iets lager de maan waarvan een klein deel fel werd beschenen door de zon en iets lager daarvan de oranje gloed met zwarte afdrukken van een paar wolken, hel mooi! Toen ik aankwam was het weer allleen net als Nederland, superbewolkt en ook niet gek warm. Slapen ging niet dus om 6 uur sochtends en zonder slaap kwam ik aan. Het volgende spannende was door de douane komen, maar dat ging vrij probleemloos. Hierna wachten op de koffers en daarna bracht een bus me naar een loods waar ik 6 uur op het volgende vliegtuig kon wachten (het vliegveld in Nairobi was laatst afgebrand). Wat me gelijk opviel was dat een mannetje me aanbood me koffers in de bus te leggen, wat ik zelf best had gekund, en 1 seconde daarna: 'tip?' tip?. Ik zei dat ik nog naar de bank moest want voor zoiets was ik niet van plan fooi te geven. De 6 uur wachten heb ik voornamelijk overleefd door pokemon op mn DS te spelen:) Hierna vloog ik naar de kust naar Malindi. Nu was het overdag en hoe meer ik naar de kust vloog hoe minder wolken dus kon ik van het Keniaanse landschap genieten. Vooral droge gebieden zag ik want we vlogen te hoog om iets te onderscheiden. Tijdens de daling kon ik meer zien en ik schrok wel een beetje. Ik dacht dat het altijd een cliché was dat Afrikanen en Kenianen voornamelijk in hutjes leefden (alleen de mensen in de Rimboe) maar hier is de verhouding van de huizen echt 50/50. (houten huis/hutje tegenover een stenen huis) Dat was best shockerend. Ik werd opgehaald door Everlyne (Keniaanse mevrouw van Kenyaxperience) en naar mn hotel gebracht. Onderweg reden we langs Jombas (het project waar ik ga werken) en bezochten het voor 5 minuutjes. Ik kwam daar, werd voorgesteld aan 4 Keniaanse meisjes van mijn leeftijd, die daar alles verzorgen (koken/wassen/lesgeven) en ging naar binnen. Als ik daar ga werken werk ik dus met 4 meisjes die gebrekkig Engels kunnen, dat word wat. Mijn binnenkomst: Ik loop naar binnen en zie kleine kindjes rechts van me op tapijten op de grond slapen. 'Do they really sleep here?" vroeg ik gelijk want ik schrok. Ze bleken een middagdutje te doen in de speelkamer, later lieten ze mij de slaapkamers zien en die zagen er wel goed uit met bedden etcetera. Hierna werd ik naar mn 'hotel' gebracht. Onderweg word je als blanke echt ontzettend nagestaard, iets waar ik echt niet van hou, maar het zei zo. Aangekomen in het hotel zetten we d koffers in me kamer. Ik bleek de enige gast te zijn en mijn kamer bestaat uit een bed een kast een wastafel en in een ander gedeelte een wc, daarnaast een open douche en een spiegel, totaal niet hoe je je een hotel voorstelt. Er is een aparte keuken, waar ik zelf moet koken en meerdere mensen zouden die kunnen gebruiken. Daar staan een gassetje, een half werkende koelkast en pannen, wat kookgerei en een wastafel. Om een idee te krijgen: de pannen zijn ijzeren kommen die net zo warm worden als het eten zelf dus je kunt ze niet zonder handdoek of iets van het vuur halen, hele simpele pannen die bestaan uit 1 stuk ijzer. Het was nu rond 4 uur smiddags en ik had al 30 uur niet geslapen dus ik was bekaf. Maar ik moest savonds nog voor mezelf eten koken en een werkende telefoon hebben (mijn telefoon werkte niet volgens T-Mobile) dus kocht ik een andere SIM-kaart en gingen we naar de supermarkt. Daar kocht ik wat brood en jam en salami en melk want ik had geen idee wat ik anders moest eten, alle producten zijn zo anders en ik was te moe om het goed uit te zoeken. Als voorbeeld: melk zit in een zakje en je moet t eerst koken voordat je t drinkt. Toen ik vroeg of ze ook melk in pak hadden moest ze lachen. Hierna ging ik terug naar het hotel en deed alles in de koelkast (allleen het vriesvak is een beetje koud) en ging slapen zonder te eten, de dag was heeeeel vermoeiend geweest. Toen we boodschappen gingen doen vond ik het wel rot hoe erg je nagestaard word. Ik kreeg t gevoel dat Kenianen me niet echt zagen als ander persoon, maar als een wandelende portemenee. Ze probeerden me echt alles aan te smeren dat ik het moest kopen en kijken je toch op een andere manier aan alsof ze je niet vertrouwen als je geen klant bent, hopelijk verandert dat als ik hier langer blijf. Toen ik wakker werd dacht ik dat het middenin de nacht was want het was doodstil, het bleek 8 uur savonds te zijn. Gelukkig kon ik een beetje skypen want de eerste indrukken waren erg heftig en ik kon wel wat gezelschap gebruiken want voelde me erg alleen. Hierna nog een boterham gepakt met salami (de boterhammen vallen uit elkaar als je ze wilt smeren) en toen ben ik gaan slapen, mijn eerste keniaaanse nacht! Vanochtend kwam Everlyne voor het introductieprogramma (Blijkbaar was vanaf het vliegveld ook introductie en vandaag dus d tweede/laatste introductie dag, maandag gaan ze mee naar het project en mag ik het zelf doen) en ze leerde me een beetje Swahili, we gingen naar een restaurantje met traditioneel eten. Niet een restaurant als in nederland, maar gewoon een plaats met plastic tafels en stoeltjes en je krijgt een bordje eten, wat overigens erg lekker was. De mensen werken wel echt op hun dooiste gemakje, wat waarschijnlijk ook iets met het warme weer te maken heeft. Hier aan de kust is het wel 30 graden en niet bewolkt of iets. Daarna liepen we naar het strand en leerde ze nog iets over de Keniaanse normen en waarden. Nu is ze naar huis of iets en straks gaan we eten met 2 andere vrijwilligers uit Nederland:))) en kan ik waarschijnlijk voor het eerst in 2 dagen weer Nederlands praten, vanaf Amsterdam ben ik geen Nederlanders tegengekomen en heb alles in Engels moeten doen, ik kijk er naar uit! Het klinkt als een rustig dagje maar hier door het plaatje lopen is het gewoon wennen hoe je behandelt wordt, echt als een buitenstaander, en het weer en alles is gewoon heel anders en wennen. Toen ze wegging (rond 4) heb ik wel lekker kunnen zwemmen in het zwembad van het 'hotel', wat ook de spirit erg opfrist. Morgen en overmorgen heb ik vrij en maandag kan ik bij het project beginnen. De erste dagen voelen echt als een week en het was erg heftig en indrukwekkend, maar hopelijk wen ik snel (ben nu al vrij erg aan het wennen) en kan ik snel kindjes blij maken. Dank jullie voor al jullie steun uit Nederland het helpt echt heel erg en ik mis jullie allemaal!
Ik ben veilig aangekomen en een klein beetje gewend nu:) Op het moment lig ik buiten op de derde verdieping van het hotel op een lekker matrasje dit te typen, maar het heeft wat gekost om er zo bij te liggen.
Ik zal jullie een verslag van de afgelopen 2 dagen (het lijkt echt een week) geven.
Het begon in Amsterdam, Schiphol. Nadat ik me familie me had uitgezwaaid stond ik er alleen voor. Op zon moment voel je je heel eenzaam en had ik zoiets. Oke Joost leuk dat je je tot deze situatie hebt gekregen, maar wat nu? Down als ik was besloot ik, ondanks de heerlijke foto's van een zorgenverliezend biertje, een cola te nemen!:)
De reis met het vliegtuig was niet zo heftig, wat wel rot was was dat bijna het hele vliegtuig volzat, maar juist de 2 plekken naast mij waren leeg en ik zat aan het raam. Een leuk gesprek met buren zat er helaas dus niet bij. De aankomst was net voor zonsondergang en ik zal de omgeving nooit vergeten toen ik boven de wolken nog vloog voor Malindi. Als je naar boven keek zag je de sterren, iets lager de maan waarvan een klein deel fel werd beschenen door de zon en iets lager daarvan de oranje gloed met zwarte afdrukken van een paar wolken, hel mooi! Toen ik aankwam was het weer allleen net als Nederland, superbewolkt en ook niet gek warm. Slapen ging niet dus om 6 uur sochtends en zonder slaap kwam ik aan. Het volgende spannende was door de douane komen, maar dat ging vrij probleemloos. Hierna wachten op de koffers en daarna bracht een bus me naar een loods waar ik 6 uur op het volgende vliegtuig kon wachten (het vliegveld in Nairobi was laatst afgebrand). Wat me gelijk opviel was dat een mannetje me aanbood me koffers in de bus te leggen, wat ik zelf best had gekund, en 1 seconde daarna: 'tip?' tip?. Ik zei dat ik nog naar de bank moest want voor zoiets was ik niet van plan fooi te geven. De 6 uur wachten heb ik voornamelijk overleefd door pokemon op mn DS te spelen:) Hierna vloog ik naar de kust naar Malindi. Nu was het overdag en hoe meer ik naar de kust vloog hoe minder wolken dus kon ik van het Keniaanse landschap genieten. Vooral droge gebieden zag ik want we vlogen te hoog om iets te onderscheiden. Tijdens de daling kon ik meer zien en ik schrok wel een beetje. Ik dacht dat het altijd een cliché was dat Afrikanen en Kenianen voornamelijk in hutjes leefden (alleen de mensen in de Rimboe) maar hier is de verhouding van de huizen echt 50/50. (houten huis/hutje tegenover een stenen huis) Dat was best shockerend. Ik werd opgehaald door Everlyne (Keniaanse mevrouw van Kenyaxperience) en naar mn hotel gebracht. Onderweg reden we langs Jombas (het project waar ik ga werken) en bezochten het voor 5 minuutjes. Ik kwam daar, werd voorgesteld aan 4 Keniaanse meisjes van mijn leeftijd, die daar alles verzorgen (koken/wassen/lesgeven) en ging naar binnen. Als ik daar ga werken werk ik dus met 4 meisjes die gebrekkig Engels kunnen, dat word wat. Mijn binnenkomst: Ik loop naar binnen en zie kleine kindjes rechts van me op tapijten op de grond slapen. 'Do they really sleep here?" vroeg ik gelijk want ik schrok. Ze bleken een middagdutje te doen in de speelkamer, later lieten ze mij de slaapkamers zien en die zagen er wel goed uit met bedden etcetera. Hierna werd ik naar mn 'hotel' gebracht. Onderweg word je als blanke echt ontzettend nagestaard, iets waar ik echt niet van hou, maar het zei zo. Aangekomen in het hotel zetten we d koffers in me kamer. Ik bleek de enige gast te zijn en mijn kamer bestaat uit een bed een kast een wastafel en in een ander gedeelte een wc, daarnaast een open douche en een spiegel, totaal niet hoe je je een hotel voorstelt. Er is een aparte keuken, waar ik zelf moet koken en meerdere mensen zouden die kunnen gebruiken. Daar staan een gassetje, een half werkende koelkast en pannen, wat kookgerei en een wastafel. Om een idee te krijgen: de pannen zijn ijzeren kommen die net zo warm worden als het eten zelf dus je kunt ze niet zonder handdoek of iets van het vuur halen, hele simpele pannen die bestaan uit 1 stuk ijzer. Het was nu rond 4 uur smiddags en ik had al 30 uur niet geslapen dus ik was bekaf. Maar ik moest savonds nog voor mezelf eten koken en een werkende telefoon hebben (mijn telefoon werkte niet volgens T-Mobile) dus kocht ik een andere SIM-kaart en gingen we naar de supermarkt. Daar kocht ik wat brood en jam en salami en melk want ik had geen idee wat ik anders moest eten, alle producten zijn zo anders en ik was te moe om het goed uit te zoeken. Als voorbeeld: melk zit in een zakje en je moet t eerst koken voordat je t drinkt. Toen ik vroeg of ze ook melk in pak hadden moest ze lachen. Hierna ging ik terug naar het hotel en deed alles in de koelkast (allleen het vriesvak is een beetje koud) en ging slapen zonder te eten, de dag was heeeeel vermoeiend geweest. Toen we boodschappen gingen doen vond ik het wel rot hoe erg je nagestaard word. Ik kreeg t gevoel dat Kenianen me niet echt zagen als ander persoon, maar als een wandelende portemenee. Ze probeerden me echt alles aan te smeren dat ik het moest kopen en kijken je toch op een andere manier aan alsof ze je niet vertrouwen als je geen klant bent, hopelijk verandert dat als ik hier langer blijf. Toen ik wakker werd dacht ik dat het middenin de nacht was want het was doodstil, het bleek 8 uur savonds te zijn. Gelukkig kon ik een beetje skypen want de eerste indrukken waren erg heftig en ik kon wel wat gezelschap gebruiken want voelde me erg alleen. Hierna nog een boterham gepakt met salami (de boterhammen vallen uit elkaar als je ze wilt smeren) en toen ben ik gaan slapen, mijn eerste keniaaanse nacht! Vanochtend kwam Everlyne voor het introductieprogramma (Blijkbaar was vanaf het vliegveld ook introductie en vandaag dus d tweede/laatste introductie dag, maandag gaan ze mee naar het project en mag ik het zelf doen) en ze leerde me een beetje Swahili, we gingen naar een restaurantje met traditioneel eten. Niet een restaurant als in nederland, maar gewoon een plaats met plastic tafels en stoeltjes en je krijgt een bordje eten, wat overigens erg lekker was. De mensen werken wel echt op hun dooiste gemakje, wat waarschijnlijk ook iets met het warme weer te maken heeft. Hier aan de kust is het wel 30 graden en niet bewolkt of iets. Daarna liepen we naar het strand en leerde ze nog iets over de Keniaanse normen en waarden. Nu is ze naar huis of iets en straks gaan we eten met 2 andere vrijwilligers uit Nederland:))) en kan ik waarschijnlijk voor het eerst in 2 dagen weer Nederlands praten, vanaf Amsterdam ben ik geen Nederlanders tegengekomen en heb alles in Engels moeten doen, ik kijk er naar uit! Het klinkt als een rustig dagje maar hier door het plaatje lopen is het gewoon wennen hoe je behandelt wordt, echt als een buitenstaander, en het weer en alles is gewoon heel anders en wennen. Toen ze wegging (rond 4) heb ik wel lekker kunnen zwemmen in het zwembad van het 'hotel', wat ook de spirit erg opfrist. Morgen en overmorgen heb ik vrij en maandag kan ik bij het project beginnen. De erste dagen voelen echt als een week en het was erg heftig en indrukwekkend, maar hopelijk wen ik snel (ben nu al vrij erg aan het wennen) en kan ik snel kindjes blij maken. Dank jullie voor al jullie steun uit Nederland het helpt echt heel erg en ik mis jullie allemaal!
-
04 Oktober 2013 - 18:30
Mama:
Hoi Joost,
Wat goed dat je het allemaal zo opschrijft. Ik heb je teruggesmst, hoop dat dit is aangekomen. Ik gellof greaag dat het erg heftig was en vindt het ontzettend kanp van je dat je zo'n avontuur aangaat. Hoop dat je een gezellige avond hebt en misschien ook gezelschap voor het weekend. Dikke kus mama -
04 Oktober 2013 - 18:41
Jan Verbart:
Nou Joost, het avontuur begint al pittig. Straks ben je al wat meer uitgerust en dan hoop ik dat je wat regelmaat gaat krijgen. Ik denk dat de kinderen blij met je zullen zijn, zeker als ze zien dat je van voetbal houdt!
Veel liefs, je vader -
04 Oktober 2013 - 19:03
Luuk Bartels:
Joost maat wat een lang verhaal maar ook erg in de details, gelukkig ben je veilig en wel. veel plezier nog! en succes
groetjes,
luuk -
04 Oktober 2013 - 19:22
Jeanny:
Hė Joost, wat leuk om al zo snel iets van je te horen. Rust van het weekend maar eens lekker uit, dat zul je wel nodig hebben na zo'n heftige reis. Dan kun je maandag fris en fruitig aan je project beginnen. Ik ben erg benieuwd naar je eerste foto's. Je krijgt heel veel groetjes van Gerrit, Jeroen en Dennis en van mijn ook nog een dikke kus. We zijn super trots op je en gaan je helemaal volgen. Nu ga ik ff een tukkie doen op de bank ( heb ik ff nodig haha). Tot schrijfs. Liefs xx -
04 Oktober 2013 - 19:40
Claudia:
Hoi Joost,
De mensen zullen gauw aan je aanwezigheid wennen en je dan niet meer aanstaren.
Hopelijk kun je in het weekend lekker bijslapen en goed uitrusten.
Als je naar de markt gaat is het altijd goed om de eerste keren met iemand van daar te gaan, zodat je weet wat de werkelijke prijzen zijn. Of je nou blank of zwart bent, mensen hebben al gauw door, dat je niet van daar bent en dan verhogen ze gewoon de prijzen.
Nou Joost....komend weekend lekker uitrusten, zwemmen, lezen, misschien kuieren met mensen die daar al bekend zijn, zodat je maandag opgeladen aan je werk kan beginnen.
Heel veel succes.
En ik hou je site in de gaten.
Groetjes, Claudia
-
04 Oktober 2013 - 20:00
Rien Bartels:
Nou nou Joost dat is nogal wat.
Maar je zou Joost niet zijn als je er geen succes van maakt!
Daar ben ik van overtuigd.
Als je goed je best doet maken ze waarschijnlijk nog een standbeeld van je en mag je het zelf onthullen.
Laat dat wel op tijd weten dan probeer ik er bij te zijn ( let wel "probeer')
Groet Rien -
04 Oktober 2013 - 20:11
Jilles:
sup Joost, jammer dat je zo bent aangekomen, bekijk het zo: slechter worden kan het niet(hoop ik).
speel veel pokemon en geniet van het weer.
veel succes,
Jillens -
04 Oktober 2013 - 21:32
Joost:
Dankjullie wel voor alle mooie reacties! Elke dag wordt beter en t wennen lukt steeds beter!:) -
05 Oktober 2013 - 01:11
John En Caroline Bartels:
Klinkt goed Joost! Je bent een kanjer dat je jezelf er zo door heen slaat.
Ik weet zeker dat dit avontuur je waardevolle ervaring levert -
05 Oktober 2013 - 10:30
Bianca:
Hoi Joost,
Heb net je verslag gelezen jeetje wat een reis heb je achter de rug, hopelijk heb je je slaap een beetje in kunnen halen en nu van je weekend kan gaan genieten en maandag fris en fruitig kan gaan beginnen.
Een heel avontuur echt goed van je.
liefs bianca xx -
05 Oktober 2013 - 11:56
Annemieke Van Rheenen:
Ha Joost,
Wat leuk om nu al over jouw ervaringen te lezen! Wat een andere wereld! Je zult merken, het gaat allemaal wennen. Geniet van je vrije weekend en succes maandag als je gaat werken. Ik ben benieuwd naar jouw volgende verslag. groetjes, annemieke -
05 Oktober 2013 - 12:59
Laurens De Kwant:
Hoi Joost, wat een spannend verhaal! Groetjes uit de Kemelstede, Laurens -
05 Oktober 2013 - 13:05
Monique:
Hoi Joost,
heftig verhaal, maar super goed dat je daar maandag aan de slag gaat.
Wij hebben een beetje een indruk gekregen door het YouTube filmpje en kijken nu al uit naar je volgend verslag. In navolging van jouw prestaties vorige week zondag, gaat Laurens morgen de 5 km lopen tijdens de Singelloop ;-)
Heel veel groetjes uit Breda, Monique -
05 Oktober 2013 - 14:15
Erika:
Hoi Joost,
Heerlijk dat je internet hebt. Ik vind je verslag nu al indrukwekkend, en dat waren nog maar de eerste twee dagen! Logisch dat je moet wennen, het is een totaal andere wereld. En dat gaat jou wel lukken :)
Fijn weekend, en voor maandag: een goed begin!
groetjes, Erika -
05 Oktober 2013 - 17:39
Ingrid Huijbregts:
Hoi Joost,
Leuk je verslag te lezen ,wat een avontuur,geniet nog van je vrije weekend.
We gaan je volgen, succes maandag!
groetjes Ingrid en Adrie
-
06 Oktober 2013 - 19:59
Rien:
Joost, nu nog wat voetbal praat!Mijn cluppie staat al weer 2e in de competitie dankzij een verdiende overwinning op PCP
Maar met 2-1 gewonnen maar toch 3 punten.
Gr Rien -
06 Oktober 2013 - 20:23
Pepijn:
Hey buurman,
Gaaf dat je dit aangaat in zo'n land. Word/is vast een hele ervaring.
Het feit dat ze je als wandelende portemonnee zien is ff jammer, misschien ff uitleggen dat studenten hier ook arm zijn? ;)
Nog goed van je trouwens dat je die halve marathon hebt uitgelopen. Heb de bijdrage op je rekening gestort. Niet vergeten eeeeej! dat is voor de dieren die het moeilijk hebben...
Gr
Buurman
-
06 Oktober 2013 - 21:27
Nel Bommeljé:
Mijn hemel Joost, wat een aankomst. Dat is pas moeten wennen! Je zult je idd ontiegelijk verloren hebben gevoeld. Ik ga er vanuit dat het alleen maar beter wordt. Ik ben heel benieuwd hoe het je verder vergaat daar. Ik ga je volgen en wens je voor nu het allerbeste Joost. -
06 Oktober 2013 - 21:57
Johan De Wolf:
Dat is voorwaar geen kattepis, Joost: zomaar uit de zak geschud in hadewikkieland! het lijkt me wel dat je, hoe meer mensen je er leert kennen, je je beter op je gemak zult voelen. Je kent in ieder geval ook al een plek waar je lekker eten kunt.Als er iets belangrijk is om je ergens thuis te voelen, dan is het dàt wel, zeg ik als lid ven een eetclub. Hou je haaks en succes!
Groet, Johan -
08 Oktober 2013 - 17:54
José Van Koppen:
Hoi Joost, we zijn zo benieuwd hoe je eerste werkdagen zijn geweest!
Richard heeft zondag de singelloop gelopen, ook de halve marathon in 1.53 uur. Terwijl hij hier al jaren voor traint! Superknap dat jij zo'n goede tijd had en hebt uitgelopen!
Dikke knuffel van ons! Richard, Guus, Sofie en José
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
