Reizen langs de kust
Door: Joost
Blijf op de hoogte en volg Joost
13 Januari 2014 | Kenia, Malindi
Hallo vrienden en familie:D,
Hier weer en nieuw reisverslagje! Mijn laatste reisverslagje was nog niet zo lang geleden, maar ik heb deze week weer echt een paar leuke dingetjes meegemaakt die ik toch even wilde delen. Deze week had een vriendin van mij (Joleen) vrij genomen om langs de kust te reizen en vroeg of ik meeging. Ik was nog nooit bij al die plaatsjes geweest dus mij leek dit ook wel gaaf. Ik kreeg maandag toestemming van Father Babu en dinsdag gingen we op pad. Onze eerste bestemming was Mombasa, de op-een-na grootste stad van Kenia. Na drieënhalf opgekropt in een matatu te hebben gezeten kwamen we er aan en vonden een hotel. Hierna gingen we rondlopen richting 'old town'. Iedereen zei dat dat zeker de moeite waard was om te zien. Het zag er ongeveer zo uit. Je loopt door straatjes die ongeveer 1 of 2 meter breed zijn en aan allebei de kanten gebouwen van ongeveer 4 verdiepingen. Als je omhoog kijkt zie je een klein streepje lucht en om elke 5 of 10 meter ga je een bochtje om dus je kunt ook niet goed zien waar je heenloopt. Hoe dicht de mensen daar op elkaar wonen is echt niet normaal. We gingen er heen en toen we er vervolgens uit wilde om ergens wat te eten hebben we er 2 of 3 uur rondgelopen voordat we er weer uit waren. We waren het chaotische Mombasa wel een beetje zat en besloten naar het strand te gaan. Dat was dan weer vrij toeristisch met luxe resorts en zelfs een paar kamelen waar je op kon rijden (hebben we niet gedaan) en het strand was echt prachtig wit en rustig. Het verschil tussen die plekken was echt enorm. 'S avonds aten we nog wat om de volgende dag naar Mtwapa te gaan. Zo'n grote stad als Mombasa vind ik toch eigenlijk maar te vlgepropt en toen we bij Mtapa aankwamen voelde dat echt als een opluchting. Het is een heel rustig plaatsje waar je gewoon rustig rond kan lopen zonder dat veel mensen je lastigvallen. Toen we terug van het strand kwamen was er wel iets bijzonders. We liepen op een gewoon Keniaans zandpaadje en begroette een oude vrouw die brandhout op dr hoofd droeg in het Swahili. Vervolgens ging ze in het Swahili terugpraten, legde het brandhout neer, maakte een kruisje met een superlieve lach en liep weer door met het hout. Heel bijzonder, ik voelde me echt gezegend! We hadden lunch op een prachtig mooi drijvend restaurant. (wel heel toeristisch en de prijs is dan 10x zo hoog dus namen we alleen soep), maar het was een van de mooiste plekken waar ik ben geweest. Hierna gingen we naar Shiriani, een klein plaatsje waar een vriend van ons (Marco) zijn projectje heeft. Hij geeft jongens van 16 tot 23 les in Taekwando. Ik heb daar een training van 2 uur gevolgd en de volgende 3 dagen spierpijn gehad, maar het was wel echt gaaf en uitdagend, een mooi projectje! Het is overigens gewoon een zaaltje waar ze een paar dingen hebben opgehangen waar je aan kunt hangen en een paar emmers zand voor krachttraining, maar wel heel speciaal om te zien met hoeveel discipline en alles er getrained wordt. Diezelfde avond zijn we naar Kilifi gegaan om daar te slapen en de volgende dag te zijn. Die woensdag was echt een topdagje. De volgende dag in Kilifi was ook heel gaaf. We wilden allebei nog een keertje vissen in Kenia en vanaf de brug in Kilifi kon je van die vissersbootjes zien liggen. We gingen erheen om te vragen of we ook meekonden en zaten even later op een echte houten boot (zo een als het schommelschip bij de Efteling, maar dan kleiner ) en gingen vissen als echte Kenianen. Ze hebben dan een stukje hout of een plastic flesje eraan met draad en een haak en dan vervolgens wachten tot de vissen bijten en dan aan je stukje hout trekken en het lukte nog ook. Ze hadden duikbrillen meegenomen en iets lekkers te drinken. Tijdens het duiken kon je prachtige vissen zien met mooie kleuren, zee-egels en zelfs een geel-zwarte zeeslang. Op de terugweg trokken ze het grote zeil open, omdat we wind mee hadden, het voelde echt top zo op het water met de wind mee in zo’n prachtige boot. Na dit topavontuur gingen we nog naar het Keniaxperience-kantoor (was ik nog nooit geweest) en weer naar zo’n mooi wit strand. Joleen bleef nog een nachtje in Kilifi, maar ik ging die avond naar huis waar het wel schrikken was. Ik belde Rose en Kamotho om de poort voor mij open te doen, toen Kamotho vertelde dat ze in het ziekenhuis waren en Rose opgenomen werd genomen. Ze bleek longontsteking te hebben en moest er tot gisteren blijven, maar nu is ze gelukkig weer thuis. Bij Jombas zijn er meer kindjes teruggekomen en hebben we 1 nieuw jongetje. Dat allemaal terwijl het huis nog niet af is dus slapen ze (inclusief de volwassen kok) met zn vieren in een 1-persoonsbedje. Het is voor het eerst sinds dat ik bij Jombas ben dat er een nieuw kindje bij is gekomen en eerst vroeg ik me nogal af of dat wel zo slim was op dit moment, maar ze vertelde dat hij allebei zn ouders verloren had, vervolgens ging zn zus voor hem zorgen, maar die is ook gestorven. Dat allemaal voor een kindje van ongeveer 7 jaar. Gelukkig oogt hij wel vrolijk bij Jombas en lacht veel. Zo zie je maar dat een huis als Jombas wel echt nodig is. Zaterdag had ik nog ergens gelunched met Paul, mijn Jombasmaat. We weten allebei niet waarom, maar Father Babu heeft al heel lang geen contact opgenomen met Paul en Paul heeft geen geld om te komen werken en als hij Father belt is Father altijd druk en belt nooit terug. Het voelt allemaal niet zo fijn hoe Father Babu Paul zo negeert, terwijl Paul zoveel voor Jombas gedaan heeft. Het zal vast wel iets met geld te maken hebben, dat Father Babu al het geld echt voor het huis wilt bewaren. Ondertussen zit Paul wel zonder geld en werk en was helemaal supergelukkig toen ik hem een lunch aanbood en hij genoot echt. (voor 1,50 euro) Paul is echt een goeie kerel die nooit om hulp of iets zou vragen en ik weet dat hij echt moeite heeft om zijn huur en schoolgeld voor zijn zoontje (hij wilt echt heel graag dat zijn zoontje naar school kan, zou ie alles voor doen) te betalen, dus besloot ik aan te bieden om het schoolgeld voor zijn zoontje te betalen tot April. Hij trilde zelfs een beetje toen hij vertelde hoeveel dat was (35 euro). Daar heb ik dus ook een beetje sponsorgeld aan uitgegeven! Nou dat is het leventje hier op dit moment wel, de komende dagen weer lekker naar Jombas en in Malindi Rose helpen met koken. Ik heb ook deze week de kerstkaarten ontvangen vanuit Nederland, super bedankt ik las ze echt met heel veel plezier! Sowieso weer bedankt voor alle steun en leuke reacties, dat geeft me echt een trots gevoel. Nouja dat was het voor nu wel weer. Geniet van Nederland (of waar jullie ook zijn)!
Kwaheri!
Hier weer en nieuw reisverslagje! Mijn laatste reisverslagje was nog niet zo lang geleden, maar ik heb deze week weer echt een paar leuke dingetjes meegemaakt die ik toch even wilde delen. Deze week had een vriendin van mij (Joleen) vrij genomen om langs de kust te reizen en vroeg of ik meeging. Ik was nog nooit bij al die plaatsjes geweest dus mij leek dit ook wel gaaf. Ik kreeg maandag toestemming van Father Babu en dinsdag gingen we op pad. Onze eerste bestemming was Mombasa, de op-een-na grootste stad van Kenia. Na drieënhalf opgekropt in een matatu te hebben gezeten kwamen we er aan en vonden een hotel. Hierna gingen we rondlopen richting 'old town'. Iedereen zei dat dat zeker de moeite waard was om te zien. Het zag er ongeveer zo uit. Je loopt door straatjes die ongeveer 1 of 2 meter breed zijn en aan allebei de kanten gebouwen van ongeveer 4 verdiepingen. Als je omhoog kijkt zie je een klein streepje lucht en om elke 5 of 10 meter ga je een bochtje om dus je kunt ook niet goed zien waar je heenloopt. Hoe dicht de mensen daar op elkaar wonen is echt niet normaal. We gingen er heen en toen we er vervolgens uit wilde om ergens wat te eten hebben we er 2 of 3 uur rondgelopen voordat we er weer uit waren. We waren het chaotische Mombasa wel een beetje zat en besloten naar het strand te gaan. Dat was dan weer vrij toeristisch met luxe resorts en zelfs een paar kamelen waar je op kon rijden (hebben we niet gedaan) en het strand was echt prachtig wit en rustig. Het verschil tussen die plekken was echt enorm. 'S avonds aten we nog wat om de volgende dag naar Mtwapa te gaan. Zo'n grote stad als Mombasa vind ik toch eigenlijk maar te vlgepropt en toen we bij Mtapa aankwamen voelde dat echt als een opluchting. Het is een heel rustig plaatsje waar je gewoon rustig rond kan lopen zonder dat veel mensen je lastigvallen. Toen we terug van het strand kwamen was er wel iets bijzonders. We liepen op een gewoon Keniaans zandpaadje en begroette een oude vrouw die brandhout op dr hoofd droeg in het Swahili. Vervolgens ging ze in het Swahili terugpraten, legde het brandhout neer, maakte een kruisje met een superlieve lach en liep weer door met het hout. Heel bijzonder, ik voelde me echt gezegend! We hadden lunch op een prachtig mooi drijvend restaurant. (wel heel toeristisch en de prijs is dan 10x zo hoog dus namen we alleen soep), maar het was een van de mooiste plekken waar ik ben geweest. Hierna gingen we naar Shiriani, een klein plaatsje waar een vriend van ons (Marco) zijn projectje heeft. Hij geeft jongens van 16 tot 23 les in Taekwando. Ik heb daar een training van 2 uur gevolgd en de volgende 3 dagen spierpijn gehad, maar het was wel echt gaaf en uitdagend, een mooi projectje! Het is overigens gewoon een zaaltje waar ze een paar dingen hebben opgehangen waar je aan kunt hangen en een paar emmers zand voor krachttraining, maar wel heel speciaal om te zien met hoeveel discipline en alles er getrained wordt. Diezelfde avond zijn we naar Kilifi gegaan om daar te slapen en de volgende dag te zijn. Die woensdag was echt een topdagje. De volgende dag in Kilifi was ook heel gaaf. We wilden allebei nog een keertje vissen in Kenia en vanaf de brug in Kilifi kon je van die vissersbootjes zien liggen. We gingen erheen om te vragen of we ook meekonden en zaten even later op een echte houten boot (zo een als het schommelschip bij de Efteling, maar dan kleiner ) en gingen vissen als echte Kenianen. Ze hebben dan een stukje hout of een plastic flesje eraan met draad en een haak en dan vervolgens wachten tot de vissen bijten en dan aan je stukje hout trekken en het lukte nog ook. Ze hadden duikbrillen meegenomen en iets lekkers te drinken. Tijdens het duiken kon je prachtige vissen zien met mooie kleuren, zee-egels en zelfs een geel-zwarte zeeslang. Op de terugweg trokken ze het grote zeil open, omdat we wind mee hadden, het voelde echt top zo op het water met de wind mee in zo’n prachtige boot. Na dit topavontuur gingen we nog naar het Keniaxperience-kantoor (was ik nog nooit geweest) en weer naar zo’n mooi wit strand. Joleen bleef nog een nachtje in Kilifi, maar ik ging die avond naar huis waar het wel schrikken was. Ik belde Rose en Kamotho om de poort voor mij open te doen, toen Kamotho vertelde dat ze in het ziekenhuis waren en Rose opgenomen werd genomen. Ze bleek longontsteking te hebben en moest er tot gisteren blijven, maar nu is ze gelukkig weer thuis. Bij Jombas zijn er meer kindjes teruggekomen en hebben we 1 nieuw jongetje. Dat allemaal terwijl het huis nog niet af is dus slapen ze (inclusief de volwassen kok) met zn vieren in een 1-persoonsbedje. Het is voor het eerst sinds dat ik bij Jombas ben dat er een nieuw kindje bij is gekomen en eerst vroeg ik me nogal af of dat wel zo slim was op dit moment, maar ze vertelde dat hij allebei zn ouders verloren had, vervolgens ging zn zus voor hem zorgen, maar die is ook gestorven. Dat allemaal voor een kindje van ongeveer 7 jaar. Gelukkig oogt hij wel vrolijk bij Jombas en lacht veel. Zo zie je maar dat een huis als Jombas wel echt nodig is. Zaterdag had ik nog ergens gelunched met Paul, mijn Jombasmaat. We weten allebei niet waarom, maar Father Babu heeft al heel lang geen contact opgenomen met Paul en Paul heeft geen geld om te komen werken en als hij Father belt is Father altijd druk en belt nooit terug. Het voelt allemaal niet zo fijn hoe Father Babu Paul zo negeert, terwijl Paul zoveel voor Jombas gedaan heeft. Het zal vast wel iets met geld te maken hebben, dat Father Babu al het geld echt voor het huis wilt bewaren. Ondertussen zit Paul wel zonder geld en werk en was helemaal supergelukkig toen ik hem een lunch aanbood en hij genoot echt. (voor 1,50 euro) Paul is echt een goeie kerel die nooit om hulp of iets zou vragen en ik weet dat hij echt moeite heeft om zijn huur en schoolgeld voor zijn zoontje (hij wilt echt heel graag dat zijn zoontje naar school kan, zou ie alles voor doen) te betalen, dus besloot ik aan te bieden om het schoolgeld voor zijn zoontje te betalen tot April. Hij trilde zelfs een beetje toen hij vertelde hoeveel dat was (35 euro). Daar heb ik dus ook een beetje sponsorgeld aan uitgegeven! Nou dat is het leventje hier op dit moment wel, de komende dagen weer lekker naar Jombas en in Malindi Rose helpen met koken. Ik heb ook deze week de kerstkaarten ontvangen vanuit Nederland, super bedankt ik las ze echt met heel veel plezier! Sowieso weer bedankt voor alle steun en leuke reacties, dat geeft me echt een trots gevoel. Nouja dat was het voor nu wel weer. Geniet van Nederland (of waar jullie ook zijn)!
Kwaheri!
-
13 Januari 2014 - 18:31
Jeanny:
Hé Joost, leuk voor je om er onverwacht een paar dagen tussen uit te trekken. Dat zijn mooie momenten. Ik geloof dat je, je al aardig thuis voelt daar. Je zult nog heimwee krijgen als je weer thuis bent. Vervelend voor Paul dat het contact met father babu zo slecht verloopt op het moment, maar super goed van jou om het schoolgeld tot april te betalen. Ik ben trots op je hoe jij je daar inzet voor alles en iedereen. Ik hoop dat ons pakket snel bij je is, dan kun je ook Nederlands snoepgoed uitdelen aan iedereen.
Groetjes vanuit hier. Liefs Jeanny -
13 Januari 2014 - 19:24
Marco Hendriks:
Sorry voor de spierpijn! Mooi verhaal!! Zie je zondag:) -
13 Januari 2014 - 22:28
Mama:
Hoi Joost,
Ik vind het ook weer een ontroerend verhaal. Wat hebben we het hier dan toch ontzettend goed. Paul met z'n zorgen, een nieuw jongetje zo jong al wees! Ik ben het eens met Jeanny, dat het een goed idee van je was om schoolgeld aan Paul te schenken. Dat soort dingen zal je inmiddels wel kunnen inschatten.
Verwen Rosé ook maar een beetje, want bij een flinke longontsteking kan het lang duren voordat iemand weer goed is opgeknapt. Wens ze van Harte Beterschap van mij.
Liefs mama. -
13 Januari 2014 - 22:44
Jan Verbart:
Dag Joost, weer een mooi verslag! Ook heel goed dat je bent gaan vissen! Het verhaal van zo'n nieuw jongetje geeft al aan hoe moeilijk het daar kan zijn. Maar hopen dat het weeshuis binnenkort een dak heeft.
Groeten van je vader -
14 Januari 2014 - 16:30
Adrie En Ingrid:
Hallo Joost , weer een bijzonder verhaal. leuk dat je je reisverhalen zo snel plaatst. Fotoos zijn ook mooi. Het vissen ben je nog niet verleerd , Succes met de kindertjes en geniet ervan! grtjes Ingrid. -
14 Januari 2014 - 23:34
Gerard:
Hey Joost!
Het is wel duidelijk van wie dat biertje is op die foto...
Natuurlijk betaal je dat schoolgeld. Als je daardoor in de problemen zou komen, laat het dan weten. Ik heb vast nog wel ergens €35 liggen. Al is het natuurlijk de bekende druppel.
Fijn dat het je goed gaat. Heb je echt nu pas de kerstkaarten ontvangen? Mama zei dat de post er 8 dagen over zou doen.
Hou je taai!
Groet,
Gerard
-
16 Januari 2014 - 15:10
Erika:
Hoi Joost, Ja je mag echt trots zijn. Je doet goed werk en het is fijn dat je hier en daar ook financieel wat kan bijspringen. Wat heerlijk dat je weer zo'n mooie reis hebt kunnen maken. Zo krijg je een completer plaatje van het land, en ontspanning moet je ook hebben na al dat harde werken. groetjes, Erika -
27 Januari 2014 - 08:42
Marieke:
Hoi Joost..!
Goed om te horen dat je zo aan het genieten bent van je reis!
En wij zijn trots op je dat je deze mensen zo goed helpt en een hart onder de riem steekt.
Groetjes,
Van al je collega's van Albert Heijn Bisschopshoeve Breda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
